ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ...

Ομολογώ πως βλέποντας τον τίτλο τίποτα δεν μπόρεσα να μαντέψω από την υπόθεση του βιβλίου...έξυπνο εκ μέρους της συγγραφέα! ούτε διαβάζοντας το οπισθόφυλλο μου πρόσθεσε κάτι  σε αυτό που δεν είχα καταλάβει! Η συγγραφέας κινείται ανάμεσα σε δύο εποχές,  η μία προς το τέλος του εμφυλίου πολέμου και η άλλη πιο κοντινή, περίπου μια δεκαετία πριν,   αντλώντας τον κορμό της υπόθεσης του μυθιστορήματός της από ένα πραγματικό γεγονός, τον φόνο του Αμερικανού δημοσιογράφου Πολκ στη μετεμφυλιακή Θεσσαλονίκη.  Δύο διαφορετικές εποχές, κοινός ο τόπος όπου διαδραματίζονται οι δύο ιστορίες. Η μία ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η άλλη έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον Μηνά που του άρεσε το σχολείο, σύμφωνα με τα λεγόμενά του...μόνο που " Απλώς μια μέρα το σχολείο έγινε αφόρητο. " Και ενώ ο Μηνάς φέρνει απόγνωση στους γονείς που έχουν σπουδάσει φιλολογία και στην επίσης φιλόλογο γιαγιά του- με την άρνηση που τον έχει πιάσει- και από μαθητής του είκοσι κόλλησε έξω από την...

  Για δεύτερη χρονιά το σχολείο μας έχει την ευκαιρία να συμμετέχει σε ευρωπαϊκό σεμινάριο ERASMUS στα πλαίσια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών. Το θέμα που επέλεξε αυτή τη φορά το σχολείο μας έχει σχέση με το περιβάλλον, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την κλιματική κρίση, θέματα που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα σε εκπαιδευτικό και ευρύτερο πεδίο. Η δική μας ομάδα επέλεξε να παρακολουθήσει το εξής πρόγραμμα:  "Η εκπαίδευση στην αειφορία ως βήμα για ένα καλύτερο μέλλον" Η επιλογή της χώρας μόνο τυχαία δεν ήταν! Φινλανδία… μια χώρα που απασχολεί συχνά τα εκπαιδευτικά πράγματα, ως χώρα αναφοράς, με πρωτοποριακές μεθόδους, με μετρήσεις που την φέρνουν πολύ υψηλά σε όλους τους δείκτες ευζωίας των πολιτών της   και ποιότητας στην εκπαίδευση, μια μακρινή χώρα σαφώς αλλά τόσο ελκυστική για έναν εκπαιδευτικό που επιθυμεί να έρθει σε επαφή με ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που φαίνεται να έχει πετύχει! Είχαμε την τύχη η εκπαιδεύτριά μας να είναι δασκάλα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση πριν ασχολη...

  Κριτικός θεάτρου δεν είμαι… Όμως το θέατρο είναι για όλους, και όλοι όσοι έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία παράσταση γίνονται μέτοχοι, επενδύουν (δεν εννοώ φυσικά μόνο το χρηματικό αντίτιμο ), επενδύουν χρόνο, συναίσθημα, σκέψη… Στην αρχαία Ελλάδα το θέατρο ήταν τμήμα της εκπαίδευσης των πολιτών, με εξέχουσα σημασία και θέση στη ζωή τους. Η ύπαρξη, εξάλλου, τόσων   θεάτρων σε πολλές από τις πόλεις κράτη στον ελλαδικό χώρο, επιβεβαιώνει την σημαντικότητα που του προσέδιδαν οι αρχαίοι πρόγονοι . Με αυτή τη μικρή εισαγωγή θα ήθελα να μοιραστώ λίγες σκέψεις για την παράσταση που παρακολούθησα   χτες βράδυ στον κήπο του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας. «Μήδειας μπούρκα» , του Ανδρέα   Φλουράκη το έργο, σε σκηνοθεσία της Κυριακής Σπανού με τη Μαρσέλα Λένα στην ερμηνεία. Έχουν γραφτεί αρκετά λόγια για το έργο αυτό, από ειδικούς και μη, έχει βραβευτεί στο εξωτερικό, αυτά είναι γνωστά, νομίζω, εδώ προσπαθώ απλώς να καταθέσω το πώς εγώ το προσέλαβα, τι έγραψε...

  Περί προίκας "και άλλων δαιμονίων" ο λόγος! Ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο! Δεν είναι μια ιστορική αναδρομή στον θεσμό της προίκας στον ελλαδικό χώρο ούτε ένα μυθιστόρημα ή διηγήματα με θέμα κάποιες προίκες γυναικών… Η συγγραφέας μάς επιτρέπει, με τον πρωτότυπο τρόπο που είναι γραμμένο το βιβλίο, να ακούσουμε κι εμείς τις αφηγήσεις πέντε γυναικών από τον θεσσαλικό χώρο που είναι γεννημένες μεταξύ 1923 και 1946. Θα μπορούσε η καθεμιά από αυτές   να είναι η γιαγιά μας, η θεία μας, η μάνα μας… και δεν το λέω μόνο λόγω χρονικής απόστασης αλλά και λόγω οικειότητας που αισθάνεται ο αναγνώστης/ η αναγνώστρια.   Έτσι σε κάνει να αισθάνεσαι το βιβλίο. Κάθεσαι στο ασβεστωμένο *πεζουλάκι   στην αυλή μαζί τους, κάτω απ’ την κληματαριά, δίπλα στην **τουλούμπα, τρως μια κουταλιά γλυκό από αυτό το υπέροχο κεράσι που όμοιό του πουθενά δεν θα βρεις, αυτό που είναι κρυμμένο καλά στο κλειδωμένο ντουλάπι του μπουφέ για «καναν ξένο»(έτσι έλεγε η γιαγιά μου) και όπως καταλαβαίνετε, αυτ...

  Η εικόνα που έχω για την Αβάνα και την Κούβα γενικότερα, όπως και οι περισσότεροι, υποθέτω, άνθρωποι της γενιάς μου, είναι προφανώς αυτή που συνδέεται άμεσα με την εποχή που στην ηγεσία της χώρας ήταν ο Φιντέλ Κάστρο και όσα έχουμε δει από ταινίες  που αναφέρονται στη χρυσή εποχή της, αυτή των αρχών του 20ού αιώνα, με τις επαύλεις, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τις ορχήστρες… Μία πολύ ωραία ταινία που μου έρχεται στο μυαλό, με τέτοιες αναφορές, είναι η HAVANA του Σίντνεϋ Πόλακ   με τον Ρόμπερτ Ρέτφορντ και τη Λένα Ολίν. Αναφέρεται βέβαια στη δεκαετία του ’50 , αλλά δίνει μια εικόνα πολύ χαρακτηριστική, νομίζω. Ήταν μάλιστα υποψήφια για Όσκαρ καθώς και για Χρυσή Σφαίρα για τη μουσική της! Το βιβλίο λοιπόν είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη σε δύο εποχές. Η υπόθεση ξεκινά το 2016, με τον πρώην αστυνομικό Μάριο Κόντε να βοηθά τις αρχές, λόγω έλλειψης προσωπικού, στη διερεύνηση δύο φόνων.Τα θύματα όμως , τα οποία είναι κυβερνητικά στελέχη, εμπλέκοντα...

  Τελειώνοντας το σχολείο στις 15 Ιουνίου το πρώτο που σκέφτομαι είναι ότι μπορώ να απολαύσω την ανάγνωση ενός βιβλίου χωρίς διακοπή, χωρίς να απασχολούν το μυαλό μου άλλες σκέψεις κλπ, κλπ… Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν συμβαίνει αυτό στην πραγματική ζωή. Πάντα κάτι θα διακόπτει αυτό με το οποίο θέλεις πραγματικά να ασχοληθείς και το μυαλό θα βρίσκει πάντα κάτι να το απασχολεί. Αν κάποιος /κάποια έχει βρει τον τρόπο για το αντίθετο ας μας πει το μυστικό! Μάλλον αν συναντούσα   τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου ίσως και να τον ρωτούσα, μήπως βρήκε εκείνος το μυστικό της απόλυτης αφοσίωσης σε κάτι που πραγματικά σε ευχαριστεί. Και η υποθετική απάντηση ίσως να ήταν … «μήπως θέλεις να ξεφύγεις από ….εσύ ξέρεις από τι και γιατί…;» Αρκετά με την εισαγωγή και τους υποθετικούς διαλόγους. Το βιβλίο είναι το θέμα. Ταυτίστηκα σε κάτι με τον δόκτορα Ψ. Προσπαθεί (ή μας αφήνει να υποθέσουμε πως προσπαθεί)    να ανακαλύψει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια των άλλων και μπαί...