Ο δόκτωρ Ψ ανάμεσα στους άλλους

 

Τελειώνοντας το σχολείο στις 15 Ιουνίου το πρώτο που σκέφτομαι είναι ότι μπορώ να απολαύσω την ανάγνωση ενός βιβλίου χωρίς διακοπή, χωρίς να απασχολούν το μυαλό μου άλλες σκέψεις κλπ, κλπ…

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν συμβαίνει αυτό στην πραγματική ζωή. Πάντα κάτι θα διακόπτει αυτό με το οποίο θέλεις πραγματικά να ασχοληθείς και το μυαλό θα βρίσκει πάντα κάτι να το απασχολεί.

Αν κάποιος /κάποια έχει βρει τον τρόπο για το αντίθετο ας μας πει το μυστικό!

Μάλλον αν συναντούσα  τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου ίσως και να τον ρωτούσα, μήπως βρήκε εκείνος το μυστικό της απόλυτης αφοσίωσης σε κάτι που πραγματικά σε ευχαριστεί. Και η υποθετική απάντηση ίσως να ήταν … «μήπως θέλεις να ξεφύγεις από ….εσύ ξέρεις από τι και γιατί…;»

Αρκετά με την εισαγωγή και τους υποθετικούς διαλόγους. Το βιβλίο είναι το θέμα.

Ταυτίστηκα σε κάτι με τον δόκτορα Ψ. Προσπαθεί (ή μας αφήνει να υποθέσουμε πως προσπαθεί)  να ανακαλύψει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια των άλλων και μπαίνει στη θέση τους για να καταλάβει τον υπέροχο κόσμο τους , όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Μα το ίδιο δεν κάνει και ο εκπαιδευτικός;  Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να κάνει!

Εισχωρώντας στον κόσμο των παιδιών αφουγκράζεσαι και τον δικό σου κόσμο. Αυτόν στον οποίο ζεις ή αυτόν που θα ήθελες να ζεις. Αυτόν που διαμορφώνεις με τη στάση σου και τη συμπεριφορά σου, αυτόν που ίσως να θες να αλλάξεις, αυτόν που σε θυμώνει, αυτόν που σε πληγώνει, αυτόν που σε κάνει να ονειρεύεσαι.

Επιστροφή στον δόκτορα. Πολλές οι ιστορίες του, φαντάζομαι οι περισσότερες βασισμένες σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, όπως είπε και ο ίδιος ο συγγραφέας στην παρουσίαση του βιβλίου. Φυσικά κάποια ονόματα ίσως έχουν αλλαχτεί για ευνόητους λόγους, κάποιες από τις ιστορίες(169 στο σύνολο) θα δέχτηκαν τη φροντίδα του συγγραφέα ώστε να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες, πιο τραβηχτικές, πιο διεισδυτικές ίσως…;

Με βεβαιότητα θα πω πως είναι πολύ απολαυστικές! Κάθε μια ξεχωριστή, με διαφορετική βέβαια θεματολογία. 

Πρωταγωνιστές του άνθρωποι πλούσιοι που ομολογούν ευκολότερα τα ψυχιατρικά θέματά τους σε αντίθεση με τους φτωχούς που προσπαθούν να τα αποκρύψουν γιατί ντρέπονται, άνθρωποι γνωστοί, επώνυμοι όπως αποκαλούνται στις στήλες των κοσμικών περιοδικών και ιστοσελίδων, άνθρωποι διπλανοί σαν εσένα κι εμένα, με επώνυμο που δεν απασχολεί και κανέναν, γιατί δεν γκρεμίσαμε το instagram με την εμφάνισή μας με μαγιό στη Μύκονο, άνθρωποι μορφωμένοι, με εμπειρίες πολλές που δίνουν τον αγώνα τους με αξιοπρέπεια και με μια δόση αρχοντιάς, άνθρωποι που θέλουν μανιωδώς να ξεφύγουν από αυτό που οι ίδιοι μόνο ξέρουν, άνθρωποι με υπαρξιακά περάσματα, που σκέφτονται με λόγια άλλων, άνθρωποι με εξουσία ή χωρίς, ζευγάρια σε απόγνωση και ζευγάρια αγαπημένα, γιατροί-φιλόσοφοι μιας άλλης εποχής, κάποιων λίγων δεκαετιών πριν, που έκαναν παρέα με λογοτέχνες και ζωγράφους, διανοούμενοι που κυνηγούσαν την ευτυχία, άνθρωποι που στέκονται αμήχανοι μπροστά στην ασχήμια του κόσμου, ιδεολόγοι που δεν κατάφεραν να υπερβούν την εποχή που ζούσαν, γονείς σε απόγνωση με τις ζωές των παιδιών τους, άνθρωποι που δεν συμμορφώθηκαν με τα κοινωνικά στερεότυπα, κάποιοι που καπνίζουν μανιωδώς και πίνουν Johnny αυστηρά με τρία παγάκια, προδομένοι έρωτες, χωρισμοί, ταξίδια με τρένο, ταξίδια με λεωφορείο, ταξίδια γενικώς, οδηγοί ταξί με εξομολογητική διάθεση, ιατροί άλλων ειδικοτήτων που χαίρουν εμπιστοσύνης  ή  και όχι, άντρες που δεν συντονίστηκαν ποτέ με την εποχή τους, γυναίκες ερωτευμένες ή απλώς γοητευμένες, κάποιες σκηνές με φόντο νησιά, παράλια ή ορεινά τοπία, ακόμα και κάποιες στάσεις στο εξωτερικό και βέβαια ποίηση και γεύματα και ποτά σε μπαρ ή σε γραφεία ή  σπίτια, συντροφιά με άλλους ή συντροφιά με σκέψεις….

Καμία ιστορία δεν είναι ωραία αν δεν τη μοιράζεσαι με κάποιον ,γράφει σε μία από τις ιστορίες ο δόκτωρ Ψ, γι’ αυτό υποθέτω πως τις μοιράστηκε μαζί μας  με μεγάλες δόσεις χιούμορ  και έχω κι εγώ την ευκαιρία να μοιραστώ λίγες σκέψεις μετά την ανάγνωσή τους!

Και με όπως λέει και ο δόκτωρ Ψ… Στην υγειά σας, αναγνώστες!