Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗΣ - ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Όταν ήμουν 18 συν πλην, που σημαίνει αρκετά πριν το 2000, που έμοιαζε τότε σαν χρονολογία ορόσημο, προσπαθούσα να φανταστώ πώς θα ήμουν το 2000 που θα γινόμουν 33!

 Μου φαινόταν μακρινό φυσικά και ταυτόχρονα κάπως απρόσιτο, φοβιστικό θα έλεγα, κι αυτό γιατί προφανώς κουβαλούσα όλα αυτά που οι κοινωνικές συνθήκες  μας είχαν ήδη φορτώσει καθώς ενηλικιωνόμασταν...πως η ευτυχία και η επιτυχία έρχεται μέσα από συγκεκριμένη πορεία, σχεδόν ίδια και απαράλλαχτη για όλες. Όνειρα και προσδοκίες μπορεί να κλείστηκαν σε κουτάκια και έμειναν για πάντα εκεί ή να ανοίχτηκαν αργότερα και για την καθεμία να ακολούθησαν ένα διαφορετικό δρόμο, άλλα να πραγματοποιήθηκαν ή και όχι, άλλα να ματαιώθηκαν ή να άλλαξαν στην πορεία...

Τώρα που συμπλήρωσα μισό αιώνα ζωής και κάτι ψιλά, βλέπω πως ενώ η όρασή μου όλο και χειροτερεύει και η τσάντα μου έχει μονίμως δυο τρία ζευγάρια γυαλιά, η ματιά μου στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη! Αυτό είναι μάλλον ένα βραβείο που μας δίνει η φύση σε αντάλλαγμα για την όραση που χάνεται.   

Σε αυτή λοιπόν τη φάση των "ήντα και κάτι" που για έναν μεγάλο αριθμό γυναικών συμβαδίζει με την έναρξη της εμμηνόπαυσης , πάνω κάτω, έρχεται αυτό το βιβλίο να μιλήσει με ειλικρίνεια, χιούμορ και πρακτικές συμβουλές για όλα αυτά που συνοδεύουν τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας.

Δυστυχώς η κοινωνία στέκεται ακόμα με μια άβολη, ίσως και κάπως υποτιμητική ματιά απέναντι σε γυναίκες αυτής της ηλικίας. Ποια γυναίκα άραγε δεν άκουσε ειρωνικά σχόλια για τις εξάψεις της ή για τη "σύμμαχο" βεντάλια στον εργασιακό της χώρο από άντρες που μπορεί να είναι και μεγαλύτερης ηλικίας όμως έχουν πάντα έναν "καλό" λόγο για κάτι που ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να καταλάβουν και να σεβαστούν; Πόσες από εμάς συζητούν με άνεση για αυτό το στάδιο της ζωής μας με τις τόσες αλλαγές; Φαντάζομαι πολύ λίγες κι αυτό γιατί επικρατεί η αντίληψη ότι η γυναίκα παύει να είναι γυναίκα όταν περνά αυτό το στάδιο! Πόσα κακόγουστα αστεία ή πόσες αναφορές σαν να πρόκειται για ασθένεια κυκλοφορούν οπότε μας κάνουν σχεδόν να το κρύβουμε σαν να έχουμε κάποιο ελάττωμα!

Και όμως οι γυναίκες σε αυτό το τόσο σημαντικό στάδιο της ζωής μας έχουμε δικαίωμα να το ζήσουμε ως εμπειρία , να το εξωτερικεύσουμε αν και όποτε θέλουμε, να το μοιραστούμε , να το διακωμωδήσουμε, να το βιώσουμε τέλος πάντων όπως εμείς αισθανόμαστε, χωρίς φόβο αλλά με πάθος! Κυρίως όμως μέσα από τον δρόμο της σωστής και υπεύθυνης ενημέρωσης. 

Η συμβολή αυτού του βιβλίου θεωρώ πως είναι πραγματικά πολύτιμη, γιατί καταρρίπτει πολλούς μύθους και προκαταλήψεις γύρω από το θέμα αυτό. H συγγραφέας, η καναδέζα Jen Gunter είναι γυναικολόγος και αρθρογραφεί συχνά για θέματα γυναικείας υγείας και μάλιστα το προηγούμενο βιβλίο της " Η Βίβλος του κόλπου" μεταφράστηκε σε περισσότερες από 20 γλώσσες.

Στο βιβλίο της για την εμμηνόπαυση πέρα από τα ιατρικώς τεκμηριωμένα στοιχεία που αναφέρονται  στα συμπτώματα και τη διαχείρισή τους καθώς και υπεύθυνες συμβουλές για την αντιμετώπισή τους υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία όπως για παράδειγμα από πού προήλθε ο όρος εμμηνόπαυση και από ποιον (σωστά μαντέψατε, άντρας είναι), ή πώς χρησιμοποιούν άλλες κουλτούρες στις δυτικές κοινωνίες άλλους όρους αντί για τη λέξη εμμηνόπαυση και πώς αυτό συνδέεται με αναφορές από τις γυναίκες εκεί, πως ενοχλούνται λιγότερο από κοινά συμπτώματα της εμμηνόπαυσης. 

"Σε πολλές κουλτούρες δεν χρησιμοποιείται η λέξη εμμηνόπαυση. Στα ολλανδικά ο αντίστοιχος όρος είναι overgang, που σημαίνει πέρασμα, στα φινλανδικά είναι vaihdevuodet, δηλαδή αλλαγή έτους, στα σουηδικά είναι klimakterium, δηλαδή αλλαγή ή στάδιο ζωής, ενώ στα ιαπωνικά είναι konenki, που σημαίνει αλλαγή φάσης ζωής...

Έχει διαπιστωθεί ότι σε κουλτούρες που δεν χρησιμοποιούν τον όρο εμμηνόπαυση, αλλά αναφέρονται απλώς σε μία αλλαγή φάσης της ζωής, οι γυναίκες ενοχλούνται λιγότερο από κοινά συμπτώματα της εμμηνόπαυσης! Με λίγα λόγια δεν μπορείς εύκολα να έχεις θετική αυτοεικόνα όταν όλη η κοινωνία σου λέει ότι είσαι χάλια." 

Και σε άλλο κεφάλαιο σχετικά με τη λειτουργία του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης...

  "Κατηγορούμαστε ότι είμαστε υπό το κράτος των ορμονών πριν από κάθε περίοδο, στη διάρκεια της περιόδου, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά τον τοκετό...Το να κρίνεις τις γυναίκες με βάση τις ορμόνες τους είναι η κατεξοχήν επίθεση και πάνω σ' αυτήν ακριβώς την προσβολή της γυναικείας προσωπικότητας στηρίζεται η πατριαρχία."

Επισημαίνει βέβαια η συγγραφέας στο ίδιο κεφάλαιο πως οι γυναίκες σε αυτή τη φάση της ζωής τους διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης συγκριτικά με τους άντρες και το στηρίζει σε επιστημονικά δεδομένα και μελέτες. Δεν χρειάζεται βέβαια να έχεις εξειδικευμένες γνώσεις για να σκεφτείς πως η συμβολή του συντρόφου είναι πολύ σημαντική και μπορεί είτε να γίνει απολύτως καταστροφική από την έλλειψη ενσυναίσθησης είτε να λειτουργήσει θετικά και ενισχυτικά προς όφελος τελικά της ίδιας της σχέσης.

Αντί λοιπόν να αντιμετωπίζουμε τη φάση της εμμηνόπαυσης ως χαμένη νιότη, εύθραυστη υγεία και μειωμένη αξία είναι καιρός να την αντικρίσουμε κατάματα και να αποφασίσουμε ότι εμείς πρώτες οφείλουμε  να σταθούμε υποστηρικτικά σε εμάς τις ίδιες, να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας και τις ανάγκες του, να "ακούσουμε" το σώμα μας και να το φροντίσουμε ανάλογα, να διεκδικήσουμε ό,τι επιθυμούμε και να συμφιλιωθούμε με τις ατέλειές μας. Γιατί αυτές οι ατέλειες μας κάνουν αυτά τα μοναδικά πλάσματα που είμαστε, αρκεί να το πιστεύουμε και να το παλεύουμε!!!

Ο δρόμος είναι μονόδρομος αγαπητές μου κυρίες που πατήσατε τα πρώτα "...ήντα" ή που πλησιάζετε σε αυτά. Ζούμε μόνο μια φορά! Απολαύστε τη ζωή σε κάθε ηλικία!