ΜΗΔΕΙΑΣ ΜΠΟΥΡΚΑ από το ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Κριτικός θεάτρου δεν είμαι… Όμως το θέατρο είναι για όλους, και όλοι όσοι έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία παράσταση γίνονται μέτοχοι, επενδύουν (δεν εννοώ φυσικά μόνο το χρηματικό αντίτιμο ), επενδύουν χρόνο, συναίσθημα, σκέψη… Στην αρχαία Ελλάδα το θέατρο ήταν τμήμα της εκπαίδευσης των πολιτών, με εξέχουσα σημασία και θέση στη ζωή τους. Η ύπαρξη, εξάλλου, τόσων θεάτρων σε πολλές από τις πόλεις κράτη στον ελλαδικό χώρο, επιβεβαιώνει την σημαντικότητα που του προσέδιδαν οι αρχαίοι πρόγονοι . Με αυτή τη μικρή εισαγωγή θα ήθελα να μοιραστώ λίγες σκέψεις για την παράσταση που παρακολούθησα χτες βράδυ στον κήπο του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας. «Μήδειας μπούρκα» , του Ανδρέα Φλουράκη το έργο, σε σκηνοθεσία της Κυριακής Σπανού με τη Μαρσέλα Λένα στην ερμηνεία. Έχουν γραφτεί αρκετά λόγια για το έργο αυτό, από ειδικούς και μη, έχει βραβευτεί στο εξωτερικό, αυτά είναι γνωστά, νομίζω, εδώ προσπαθώ απλώς να καταθέσω το πώς εγώ το προσέλαβα, τι έγραψε...