Στα θρανία ξανά!
Όχι ως δασκάλα αυτή τη φορά όμως! Ούτε που θυμάμαι πόσα χρόνια πέρασαν από την πρώτη φορά που παρακολούθησα μάθημα Αγγλικών στο φροντιστήριο που μόλις είχε ανοίξει στο χωριό μου...ούτε που θέλω να τα λογαριάσω! Γιατί δεν είναι αυτό το θέμα. Ποιο είναι το θέμα τότε...θα μου πείτε! Το θέμα είναι ένα ερώτημα που ήρθε στο μυαλό μου...πώς πρέπει να είναι αυτός ο άνθρωπος που αναλαμβάνει να διδάξει σε άλλους, κάτι που ο ίδιος αντικειμενικά το κατέχει σε ικανοποιητικό βαθμό. Είναι αρκετό να κατέχει μια πιστοποίηση που να βεβαιώνει ότι έχει τα τυπικά προσόντα; Ωραία, ας θεωρήσουμε ότι αυτό είναι απαραίτητο για να υπάρχει μια σταθερή βάση. Από εκεί και πέρα όμως; Τι άλλο πρέπει να κουβαλάει αυτός ο άνθρωπος στη "βαλίτσα" του προκειμένου να θεωρηθεί "καλός δάσκαλος" ; Αυτό αναρωτήθηκα μόλις επέστρεψα στα θρανία, από την πλευρά του μαθητή. Θα μου πεις: "Καλά, τόσα χρόνια, ως εκπαιδευτικός δεν το σκέφτηκες, τώρα σε πήρε ο πόνος;". Φυσικά και το σκέφτηκα και το σκέφτ...